Μετά την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη τίποτα δε θα είναι, τίποτα δεν μπορεί να είναι ίδιο σε αυτόν εδώ τον τόπο. Ο θάνατος τόσων ανθρώπων από εγκληματική αμέλεια, στην πλειοψηφία τους νέων ανθρώπων, μουτζούρωσε μια για πάντα τις ζωές όλων μας με σκοτάδι, γεμίζοντάς μας θλίψη, οργή μα και πείσμα για απόδοση δικαιοσύνης και τιμωρία των υπευθύνων. Αυτή η Άνοιξη ημερολογιακά και κυρίως συνειδησιακά μας συνάντησε με τους χειρότερους οιωνούς. Η τραγωδία συλλάβισε τον θάνατο με τον πιο φρικτό και αμετάκλητο τρόπο.

Σε αυτό το ζοφερό τοπίο ο λόγος δυσκολεύεται να ανασάνει. Το οξυγόνο λιγοστό και οι ανάσες σύντομες. Το χέρι δύσκολα σέρνεται πάνω στη λευκή σελίδα. Πώς να εκφράσει κανείς το ανείπωτο; Όμως η τέχνη του λόγου, η τέχνη εν γένει, έχει τον δικό της τρόπο, γιατί διασώζει μέσα της κάτι από εκείνο το αρχέγονο φως, την ανθρώπινη πίστη πως η ζωή αξίζει και πρέπει να συνεχίζεται. Μέσα από συντρίμμια, απώλειες, ανεπανόρθωτες καταστροφές. Σαν ένα χαμόγελο μικρού παιδιού που δεν ξέρει άλλο δρόμο να πορεύεται παρά μόνο αυτόν προς το φως.

Η Ποιητική Ισημερία, η 6^η κατά σειρά, είναι και φέτος εδώ, όμως αλλιώς. Δίχως φώτα, χωρίς θόρυβο. Με σιωπή και λόγο, όπως επιβάλλει η περίσταση. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, μα είπαμε πως πρέπει να συνεχίσουμε να δίνουμε σώμα στο αόρατο. Όλοι μαζί. Να προσπαθήσουμε να μοιραστούμε στιγμές, σκέψεις, δάκρυα, πληγές. Να ενώσουμε τα σπασμένα κομμάτια μας, να ψάξουμε να βρούμε ένα νέο πρόσωπο. Μέσα από τον λόγο και τη μνήμη. Κάθε χρόνο και μια διαφορετική θεματική. Η φετινή θεματική είναι: το παιδί.

Σας καλούμε, λοιπόν, να βρεθούμε φέτος όχι διά ζώσης, αλλά νοερά, σιωπηλά και ηλεκτρονικά στον παρακάτω padlet, όπου μπορείτε να αναρτήσετε ποιήματα, σκέψεις, σημειώματα, πρωτότυπα, δικά σας ή άλλων λογοτεχνών:

https://padlet.com/zoegabriil/6-cwy10yq9iaeanndm

Η ανάρτηση των κειμένων θα είναι δυνατή μέχρι και τις 31 Μαρτίου.

Αυτή η Άνοιξη είναι δύσκολη. Μετράει τις πιο δύσκολες ώρες της. Ας κερδίσει η Ποίηση και το Φως.

Ζωή Γαβριηλίδου

Σπύρος Κιοσσές

Χάρης Μιχαλόπουλος